Hubert Kęska: Obrazisz się, gdy nazwę Cię pięściarzem na telefon?
Bartłomiej Grafka: Nie. Jeżeli mnie gdzieś zapraszają, jestem zdrowy, czuję się dobrze, forma jest przyzwoita - biorę to. Lubię się sprawdzać. Nie oszukujmy się, moja kariera nie jest ukierunkowana na zero w rekordzie.

Tak sobie myślę, że musisz patrzeć z politowaniem na sztuczne pompowanie rekordów. Do niedawna jeszcze politykę bezpiecznego prowadzenia zawodników preferowali czołowi polscy promotorzy.
Może tak powinno się robić? Być może cieszyłbym się będąc na miejscu Pawła? Nie wiem. Nigdy nie myślałem o mistrzowskich pasach, nie mierzyłem niewiadomo jak wysoko. Ba! Kiedyś moim marzeniem było stoczenie choćby jednej zawodowej walki. Pamiętam jak kumpel żalił się, że na tym zawodowstwie wcale nie jest tak fajnie. Trenowałem wtedy kickboxing i mówię: "Co ty? Ja chciałbym chociaż zadebiutować". Twardo stąpam po ziemi. To, że boksuje zawodowo traktuję jako wyróżnienie. Nie interesują mnie te wszystkie układy, układziki.

Odniesienie zwycięstwa jest dla Ciebie ważniejsze niż ominięcie kontuzji?
Kontuzje to dla mnie chleb powszedni. Często odnawia mi się np. uraz ręki. Cóż, nie ma, że boli. Trzeba się ubezpieczyć, wyjść do ringu i dać z siebie maksa. Boks to moja praca, daje mi zarobek. A ja nie wyobrażam sobie dostawać pieniędzy za spartaczoną robotę. Ludzie przychodzą zobaczyć dobrą walką, więc muszę ją dać. Dlatego zawsze chcę wygrać. Nie może być tak, że tylko przyjeżdżam po wypłatę. W tym fachu jest wielu takich gości. Pierwsza runda, jeden cios, gleba i biegiem do kasy. No bo, po co się narażać? Uważam, że tacy wyrobnicy tracą zainteresowanie promotorów. Chciałbym, żeby tak było. Co jeśli się mylę? Na pewno nie będę postępował tak jak oni. Przestaną mnie zapraszać po dobrej walce? Najwyżej będę jeździł rzadziej, nie?

Ile dni najpóźniej przed galą dowiedziałeś się, że na niej wystąpisz?
Niecały rok po walce z Mohoumadim, do mojego trenera i promotora (Irosław Butowicz - przyp. HK) odezwali się ludzie Ronny'ego Mittaga. To był początek tygodnia, a nasza walka miała odbyć się już w piątek. Chodziło w dodatku o pojedynek w kategorii średniej. Przyzwyczajony do rywalizacji w superśredniej i półciężkiej, ważyłem 79 kilo. Organizatorzy ustalili limit dwóch kilogramów tolerancji, ale i tak zostało mi do zrzucenia pięć. Pięć kilogramów w pięć dni, kilogram na dzień. "Biorę" - zdecydowałem. "Nigdy nie boksowałem z zawodnikiem ze średniej. Zobaczymy jak to jest".

Jackiewicz wracał z Toronto na własną rękę. Wbrew obietnicom organizatorów gali, nie zapewniono mu nawet transportu na lotnisko. Często tak miałeś?
Przeważnie mogę liczyć na miejscu na pomoc mojego promotora, to on wszystko załatwia. Tak było w Kanadzie, którą akurat wspominam bardzo miło. Boksowaliśmy pod Montrealem z Łukaszem Janikiem (młodszym - przyp. HK) i było elegancko. Gala odbyła się w hotelu Holiday. Nocleg mieliśmy więc zapewniony (śmiech). Najgorzej wspominam Anglię. Trener akurat nie mógł z nami lecieć. Na miejscu mną i kumplem zajął się jeden z miejscowych. Straszny człowiek. Jestem przekonany, że znaczną część pieniędzy, jakie otrzymał na opiekę nad nami, schował do kieszeni. Wszystko zrobione było po kosztach. W Anglii oficjalne ważenie odbywa się zwykle w dzień walki, tak było i w tamtym przypadku. Rano zjedliśmy śniadanie. Jest szesnasta, a my od ósmej nie mieliśmy niczego w ustach. "Kiedy mamy jeść? Kiedy walka?" - dopytywaliśmy, a on nic. Po którejś kolejnej próbie wymuszenia informacji, wziął nas do jakiejś przydrożnej budy na kawę i hamburgera. "Lepsze to, niż w ogóle nie jeść. Na ring pewnie wyjdziemy za jakieś trzy godziny" - stwierdziłem. Zajadamy się w najlepsze, aż nagle przychodzi do nas jakiś gość i mówi mi, że za pół godziny boksuję. "Czemu nie masz jeszcze bandaży?!" - krzyczy zdenerwowany. Przełknąłem hamburgera i udałem się do szatni. Właściwie to nie była szatnia, tylko jakiś składzik na miotły. Bez szans na rozgrzewkę, brzuch ciężki. Masakra. Ale dobra, wychodzę z "szatni" i idę wprost do ringu. "Dashing through the snow. In a one horse open sleigh" - irytujący dźwięk sączy się z głośników. Coś jest nie tak, nie mogę uwierzyć w to, co słyszę. Puścili mi na wejście "Jingle Bells", bo akurat był okres świąteczny. (śmiech) Widzowie drą się, wyzywają mnie. Zamęczony psychicznie, z ciężkim żołądkiem, już w drugiej rundzie zaliczyłem dechy. Kompletnie nie potrafiłem odnaleźć się w ringu.

Boks zapewnia Ci utrzymanie? Musisz wyżywić żonę i córeczkę. 
Tak. Oczywiście, jeden utrzyma się za dwa tysiące, drugi nie utrzyma się za pięć, ale daję radę. Wiesz dlaczego zrezygnowałem z pracy mechanika? Pracowałem po 8-10 godzin 6 dni w tygodniu, w dodatku dorabiałem w dyskotece jako ochroniarz, i było ciężko z pieniędzmi. Gdy zacząłem otrzymywać więcej propozycji walk, rzuciłem obie te roboty. "Nie ma sensu tyrać, skoro tak mało płacą" - uznałem. No i boksuję. Nie jest źle, ale wiem, że i tu kokosów nie zarobię. Takie boksowanie jak teraz, nie sprawi, że odłożę na emeryturę. Muszę myśleć o przyszłości, dlatego liczę na kolejne walki, większe. Nie boję się. Wyjdę z każdym.

Pełna rozmowa z Bartłomiejem Grafką na Sporteuro.pl >> 

Zapraszamy do wysłuchania wywiadu z Krzysztofem Koselą (4-0, 3 KO), który w Wieliczce w pierwszej rundzie znokautował Henadziego Daniluka (17-11, 14 KO).

Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z Łukaszem Różańskim (1-0, 1 KO), który na gali w Wieliczce w swoim zawodowym debiucie znokautował w pierwszej rundzie Mateusza Zielińskiego (2-4, 2 KO).

Łukasz Różański (1-0, 1 KO) udanie zadebiutował na zawodowych ringach, nokautując w pierwszej rundzie Mateusza Zielińskiego (2-4, 2 KO) na gali Underground Boxing Show w Wieliczce.

Pięściarz z Rzeszowa szybko narzucił przeciwnikowi swój styl walki i ruszył do przodu, polując na mocne ciosy z prawej ręki. Po kilku mniej udanych próbach, Różański w końcu przymierzył dokładnie, a Zieliński padł na deski i został wyliczony do dziesięciu. Kolejny pojedynek Rożański ma stoczyć pod koniec listopada.

Szybkie zwycięstwo zanotował także boksujący w kategorii ciężkiej Krzysztof Kosela (4-0, 3 KO), który znokautował w pierwszej rundzie Henadziego Daniluka (17-11, 14 KO) po celnym prawym podbródkowym.

Mistrz świata IBF wagi półśredniej Kell Brook (35-0, 24 KO) doznał kontuzji żeber i wycofał się z planowanej na 24 października walki z Diego Chavesem (23-2-1, 19 KO).

Pojedynek miał być główną atrakcją gali w Sheffield, która pomimo kontuzji Brooka odbędzie się zgodnie z planem. Walka Brytyjczyka z Argentyńczykiem nie została definitywnie odwołana.

W przyszłym tygodniu promujący Brooka Eddie Hearn ma ogłosić nowy termin pojedynku. Anglik posiada pas International Boxing Federation od sierpnia ubiegłego roku.

- Większość walk wygrywałem przed czasem, może uda się w ten sposób rozstrzygnąć też pojedynek z Mateuszem Zielińskim - powiedział 29-letni Łukasz Różański (Konspol Babilon Promotion), który mierzy 184 cm i waży ok. 106 kilogramów. W sobotę zadebiutuje w gronie zawodowców na gali Underground Boxing Show w Wieliczce.

Gdzie i kiedy zaczęła się przygoda z boksem Łukasza Różańskiego, nowego zawodnika w teamie Tomasza Babilońskiego?
Łukasz Różański: Pochodzę spod rzeszowskiej miejscowości Czarna Sędziszowska. Początkowo chciałem trenować karate w pobliskim Sędziszowie Małopolskim, ale nie miałem jak dojeżdżać na treningi. Wychowałem się w wielodzietnej rodzinie, jestem najmłodszym z ośmiorga rodzeństwa. Dlatego wieszałem worek w domu i w ten sposób trenowałem. Dopiero po jakimś czasie udało mi się dostać do klubu Wisłok Rzeszów, a potem do Stali Rzeszów.

Część kibiców może pana pamiętać jeszcze z czasów amatorskich.
Najbardziej pamiętne były dwie walki z Krzyśkiem Głowackim, dziś mistrzem świata WBO w wadze junior ciężkiej. Najpierw spotkaliśmy się w finale młodzieżowych mistrzostw Polski w wadze superciężkiej. Wtedy byłem jeszcze kompletnie zielony, jeśli chodzi o boksowanie z mańkutem i przegrałem przed czasem. W kolejnym roku ja postanowiłem zbić wagę do ciężkiej, aby uniknąć Krzyśka. Tymczasem on zrobił to samo i... spotkaliśmy się w półfinale ciężkiej. Wtedy przegrałem z nim na punkty. Wcześniej zdobyłem m.in. Puchar Polski juniorów w 2004 roku.

Najważniejsze sukcesy wśród seniorów?
Dwa razy zdobyłem Złotą Rękawicę w Krakowie pokonując m.in. rywali z Ukrainy i Michała Jabłońskiego. Pojechałem na prestiżowy turniej do Francji, gdzie wygrałem przed czasem z Irlandczykiem, potem drugi rywal też nie dotrwał do końca, a w finale dopiero przegrałem z zawodnikiem gospodarzy. W ogóle sporo walk już wygrałem przed czasem. Na pewno siła ciosu to jedna z moich mocnych stron.

Ale czasem nadmierna siła sprawia kłopoty...
Tak było w jednej z walk z Michałem Jabłońskim, kiedy już w pierwszej rundzie złamałem rękę. Mimo to, boksowałem do końca i zwyciężyłem. Potem miałem ok. 10 miesięcy przerwy. Zresztą tych przerw w mojej karierze było więcej, a najdłuższa trwała aż 4 lata.

Czym był spowodowany tak długi rozbrat z boksem?
Trenowałem w Warszawie z Fiodorem Łapinem i liczyłem na podpisaniu kontraktu z grupą Andrzeja Wasilewskiego. Niestety doznałem kontuzji i nic z tego nie wyszło. Trochę się zniechęciłem i zrobiłem sobie długą przerwę. Skończyłem studia - kierunek wychowanie fizyczne na Uniwersytecie Rzeszowskim, a potem dodatkowo BHP na Politechnice. Obecnie prowadzę zajęcia ze sportów walki ze studentami, ale ciągnęło wilka do lasu...

Jak wyglądały przygotowania do zawodowego debiutu?
Przede wszystkim w dość krótkim czasie poprzez mocne treningi udało mi się zrzucić ok. 10 kg. Jestem szybszy i sprawniejszy niż jeszcze miesiąc temu. Jak widzę po sobie ma to przełożenie na zachowanie w ringu. Dużą motywacją dla mnie były sparingi z Przemkiem Saletą przed jego walką z Tomkiem Adamkiem. Doświadczenie i precyzja były po jego stronie, ale na pewno moim atutem szybkość. Na pewno nie miałem wcześniej tak wymagających sparingów.

Można spodziewać się debiutu z nokautem?
Nie wiem, nie chcę niczego obiecywać, nie nastawiam się na szybką wygraną, chociaż mój rywal Mateusz Zieliński (2-4) wszystkie swoje porażki poniósł przed czasem. Jak wyjdzie, to będzie jeszcze bardziej wymarzony debiut. Cieszę się, że dostaję szansę i będę miał boksować w takim miejscu jak Kopalnia Soli w Wieliczce. Jednym z moich sponsorów jest Grupa Elmat Fibrain i mam nadzieję, że po dobrym występie dołączą kolejne firmy. Stać mnie na dobre walki w gronie zawodowców.

Tomasz Babiloński zdradził Polskiej Agencji Prasowej, że myśli nad organizacją gali bokserskiej na Kasprowym Wierchu. Jeden z właścicieli grupy Konspol Babilon Promotion chciałby włączyć górską imprezę do bokserskiego kalendarza już w przyszłym roku.

- Przeprowadziłem pierwsze rozmowy, z których wynika, że technicznie jest możliwość organizacji gali bokserskiej na tym szczycie w Tatrach Zachodnich, na wysokości dwóch tysięcy metrów. Nie wiem, czy uda się zrealizować zadanie już w 2016 roku, ale na pewno łatwo się nie poddam - powiedział PAP Babiloński, który współpromuje m.in. Krzysztofa Głowackiego i Krzysztofa Zimnocha.

Babiloński, który lubi organizować gale bokserskie w nietypowych miejscach, jest pomysłodawcą m.in. cyklicznie odbywających się pięściarskich imprez w Kopalni Soli w Wieliczce oraz Amfiteatrze w Międzyzdrojach.

Występujący w kategorii ciężkiej Krzysztof Kosela (3-0, 2 KO) wystąpi podczas zaplanowanej na 17 października gali w Wieliczce. Ważący 115 kilogramów pięściarz z Radomia w gronie profesjonalnych pięściarzy zadebiutował w styczniu.

Rywalem Koseli będzie Białorusin Henadzi Daniluk (17-10, 14 KO). Główną atrakcją imprezy organizowanej w Kopalni Soli w Wieliczce będzie powrót na ring po dwuletniej przerwie Krzysztofa Zimnocha, który skrzyżuje rękawice z Gbengą Oluokunem.

Kup bilety na galę Underground Boxing Show w Wieliczce >>

Kolejne części programu Sektor Gości z Andrzejem Wasilewskim >>